Welkom bij het tweede nummer van dit jaar, een themanummer gewijd aan seksuele moeilijkheden.
Jacques van Lankveld en Marcel van den Hout houden zich bezig met theoretische modellen. De auteurs zijn het niet eens met Masters en Johnson, die afleiding als de grote boosdoener zien. Zij geven een overzicht van experimenten die bepaald niet allemaal dezelfde kant op wijzen. De lezer dient dus alert te blijven. Zij beschrijven ook fraaie eigen experimenten. Die deden ons watertanden vanwege de creativiteit en omdat oude tijden zonder ethische commissies herrezen leken te zijn. Wat te denken van een experiment waarin de deelnemers gedreigd worden met elektrische schokken als ze te weinig opwinding vertonen?
Marcel Waldinger heeft zich als biologisch psychiater en seksuoloog in het hol van de leeuw gewaagd. Dth heeft de somatische kant van stoornissen nooit verwaarloosd, maar staat toch vooral bekend als een tijdschrift waarin de omgevings- en intrapsychische factoren worden onderzocht. Meestal dienen zulke factoren als input voor de interventies die aan de orde komen. Waldingers manuscript heeft bij de beoordelaars tot heftige reacties geleid. Sommigen vonden het wel erg biologisch. Maar we hadden deze auteur nou juist gevraagd om daarover te schrijven. De visie waarin hersenfuncties het seksueel functioneren bepalen wilden wij u beslist niet onthouden.
Stephanie Both, Marij Rossmark en Ellen Laan beschrijven een gedetailleerd protocol voor de behandeling van orgasmeproblemen van sommige vrouwen. Het leunt zwaar op Masters en Johnson. Waarom ook niet? Goede ideeën hoeven niet steeds opnieuw te worden uitgevonden. Zij adstrueren hun behandeling met drie casussen.
We horen de laatste tijd veel over plegers van seksuele delicten. De media interviewen aan de lopende band politici en directeuren van tbs-klinieken. Er schijnt een nieuwe trend aan te komen. Als die doorzet kunnen plegers van zedendelicten, als zij onbehandelbaar lijken te zijn, levenslang opgesloten worden (in plaats van twintig jaar). Over een vraag als ‘Hoe stelt men van tevoren die behandelbaarheid vast?’ maakt men zich niet zo druk. Het gaat immers om mensen met een persoonlijkheidsstoornis. Daar blijkt opeens per definitie niets aan te doen te zijn. De gevangenissen kunnen zo wel lekker volstromen. Jos Buschman en Daan van Beek geven zich niet over aan een dergelijke versimpeling van de problematiek rond zedenmisdrijven. Zij gaan aan de slag met daders. Hoe moeilijk dat ook is. Zij signaleren verschillende typen daders en beschrijven interventieprogramma’s voor elke soort. Die programma’s bevatten gedetailleerde stappenplannen. Zij illustreren een en ander aan de hand van casussen. Vrolijk word je er niet van.
We eindigen met enkele recensies, die niet speciaal over seksuele problematiek gaan.
Alfred Lange