Als u dit leest, bent u begonnen in alweer het derde nummer van Dth in 2015. In het vorige nummer namen we in het Ten geleide nog afscheid van een gewaardeerd lid van de redactie. Nu mogen we op deze plek vier (!) nieuwe redactieleden verwelkomen. Dat is goed nieuws. Ik wil ze hier dan ook met plezier, in volkomen willekeurige volgorde, aan u voorstellen.
Het eerste nieuwe lid dat ik aan u wil voorstellen is Rianne de Kleine. Rianne is werkzaam bij het Centrum voor Angststoornissen Overwaal (onderdeel van Pro Persona) als wetenschappelijk medewerker en psycholoog. Zij is als buitenpromovendus verbonden aan de afdeling Klinische Psychologie van de Radboud Universiteit Nijmegen, waar zij onderzoek doet op het gebied van dissociatie en posttraumatische stressstoornis (PTSS). Trouwe Dth-lezers kennen haar van bijdragen in dit tijdschrift over conversiestoornissen en PTSS, en de behandeling ervan.
Het tweede lid is professor doctor Robert Didden. Robert is als bijzonder hoogleraar Verstandelijke beperking, leren en gedrag verbonden aan het Behavioural Science Institute en de vakgroep Orthopedagogiek van de Radboud Universiteit Nijmegen. Hij is tevens werkzaam bij Trajectum, een instelling voor mensen met een lichte verstandelijke beperking en ernstige gedragsstoornissen. Hij doet onder andere onderzoek naar interventies bij mensen met een verstandelijke beperking en mensen met een autismespectrumstoornis. Hij verscheen nog niet eerder als auteur in Dth. Wel werd er al eens over zijn werk in een boekrecensie geschreven. Robert brengt een heel nieuw en interessant veld met zich mee. We gaan vast van hem lezen.
Nummer drie is Pauline Janse. Pauline is gz-psycholoog in opleiding tot specialist, cognitief gedragstherapeut en wetenschappelijk onderzoeker bij de HSK Groep in Utrecht. Zij is bezig met promotieonderzoek naar de toepassing van cliëntfeedback in psychologische behandelingen, en wat dat betekent voor de doeltreffendheid en doelmatigheid ervan. Eerder was zij in Dth medeauteur van een publicatie over de Outcome Rating Scale (ORS) en de Session Rating Scale (SRS).
Last but not least stel ik u Arnold van Emmerik voor. Doctor van Emmerik is psycholoog, cognitief gedragstherapeut en coördinator van de UvA PsyPoli, academisch centrum voor diagnostiek en behandeling van emotionele stoornissen. Hij is tevens wetenschappelijk onderzoeker bij de programmagroep Klinische Psychologie van de Universiteit van Amsterdam. Arnold is daarnaast sinds juni dit jaar voorzitter van de Vereniging voor Gedragstherapie en Cognitieve Therapie (VGCt). Tot nu toe mocht Dth één publicatie van zijn hand plaatsen, die handelde over PTSS. Ik twijfel er niet aan dat er vanaf nu meer gaan volgen.
Nu wij deze vier nieuwe redactieleden met veel genoegen hebben verwelkomd, keren we weer terug naar dit nummer van Dth. Een uitgave die, zoals u zult merken, bol staat van de meningen. Maar we starten met een omvangrijk hoofdartikel. Het is een bijdrage van Kees Hoogduin, Rianne de Kleine, Agnes van Minnen, Marleen Tibben, Claudia Stormink, Eline Andeweg en Patricia Roggeveen over de toepassing van hypnose en katalepsie bij conversiestoornissen. Dth en zeker Kees Hoogduin hebben een traditie in het schrijven over conversiestoornissen en hypnose. Wat dat betreft is het geen nieuw onderwerp. Maar dit artikel zet alles wat er momenteel over deze onderwerpen bekend is nog eens helder op een rij. Daarbij gaat het niet alleen over wat men aan hypnose of katalepsie kan hebben bij de behandeling van verschillende conversiestoornissen, maar ligt er een sterk accent op hoe deze interventies zijn toe te passen. Er komen dan ook de nodige casusbeschrijvingen voorbij.
Corine de Ruiter maakt zich zorgen of de in het programma Kinderen uit de knel beschreven aanpak van vechtscheidende ouders wel gaat werken. Dit programma is al wel voor iedere geïnteresseerde in boekvorm beschikbaar, maar nog niet op effectiviteit getoetst. Middels een overzicht van de recente wetenschappelijke literatuur over vechtscheidingsgezinnen, en de risico’s van geweld in de partnerrelatie en van kindermishandeling, onderbouwt Corine haar zorgen. Wat voor Corine begon als een boekbespreking is eigenlijk veel meer een notitie geworden. Zij geeft onderbouwd met literatuur haar mening. Daarom is haar bijdrage hier dan ook als notitie geplaatst.
Een volgende mening, ook in de vorm van een notitie, is afkomstig van Kees Korrelboom. Hij verbaast zich over de ontwikkeling van de zogenaamde herstelondersteunende zorg binnen de curatieve zorg. Is dat wel zo’n goed idee? Kees legt heel helder uit waarom hij vindt van niet. Hoewel hij het zelf niet zo zegt, komt het erop neer dat hij het een zwaktebod vindt als de cure op deze manier zou gaan werken.
Tot slot, drie meningen over drie boeken. Saskia van Es bespreekt Trauma en veerkracht: Hulpverlenen bij schokkende gebeurtenissen van Luuc Smit. Martin Appelo recenseert op niet mis te verstane wijze
het Handboek conflictmanagement van Friedrich Glasl. En ondergetekende levert een boekbespreking over Heb erbarmen Heer, heb erbarmen van Kees Hoogduin.
Ik zeg maar weer: ga het allemaal lezen. En beleef plezier, maar ontwikkel ook eigen nieuwe meningen aan de hand van de verschillende bijdragen in dit nummer. Dth wil u graag gedachtevoer (food for thought) blijven bieden.
Marc Verbraak Hoofdredacteur